آتش عشقت به خاكستر بدل كرد آخرم

آسمان ابري است از آفاق چشمانم بپرس

ابر، باراني است از اشك چو بارانم بپرس

تخته دل در كف امواج غم خواهد شكست

نكته را از سينه سرشار توفانم بپرس

در همه لوح ضميرم هيچ نقشي جز تو نيست

آنچه را مي گويم از آيينه جانم بپرس

آتش عشقت به خاكستر بدل كرد آخرم

گر نداري باور از دنياي ويرانم بپرس

پرده در پرده همه خنيانگر عشق توام

شور و شوقم را از آوازي كه مي خوانم بپرس

در تب عشق تو مي سوزد چراغ هستي ام

سوزشم را اينك از اشعار سوزانم بپرس

جز خيالت هيچ شمعي در شبستانم نسوخت

باري از شمع ار نپرسي از شبستانم بپرس

لب دریا

عصر ما عصر فریب

عصر اسمای غریبه

عصر پژمردن گلدون

چترای سیاه تو بارون

شهر ما سرش شلوغه

وعده هاش همه دروغه

آسموناش پر دوده

قلب عاشقاش کبوده

کاش تو قحطی شقایق

بشینیم تو یه قایق

بزنیم دل و به دریا

من و تو تنهای تنها

خونه هامون پر نرده

پشت هر پنجره پرده

قفسا پر پرنده

لبای بدون خنده

چشما خوئه سواله

مهربون شدن مهاله

نه برای عشق میلی

نه کسی به فکر لیلی

کاش تو قحطی شقایق

بشینیم تو یه قایق

بزنیم دل و به دریا

من و تو تنهای تنها

اونقده میریم که ساحل

از من و تو بشه غافل

قایق و با هم میرونیم

اونجا تا ابد میمونیم

جایی که نه آسمونش نه صدای مردمونش

نه غمش نه جنب و جوشش

نه گلای گل فروشش

مثل اینجا آهنی نیست

مثل اینجا آهنی نیست

پس ببین یادت بمونه

کسی هم اینو ندونه

زنده بودیم اگه فردا

وعده ما لب دریا

زنده بودیم اگه فردا

وعده ما لب دریا! 

ندیدم شهی در دلارایی تو / به قربان اخلاق مولایی تو
تو خورشیدی و ذره پرورترینی / فدای سجایای زهرایی تو
نداری به کویت ز من بی نواتر / ندیدم کریمی به طاهایی تو
نداری گدایی به رسوایی من / ندیدم نگاری به زیبایی تو
نداری مریضی به بد حالی من / ندیدم دمی چون مسیحایی تو
نداری غلامی به تنهایی من / ندیدم غریبی به تنهایی تو
نداری اسیری به شیدایی من / ندیدم کسی را به آقایی تو
امید غریبان تنها کجایی ؟ / چراغ سر قبر زهرا کجایی ؟
تجلی طاها / گل اشک مولا / دل آشفته ی داغ آن کوچه ی غم
گرفتار گودال خونین/ دل افکار غم های زینب / سیه پوش قاسم
عزادار اکبر گل باغ لیلا / پریشان دست علمگیر سقا / نفس های سجاد
نواهای باقر / دعاهای صادق / کس بی کسی های شب های کاظم
حبیب رضا و انیس غریب جوادالائمه / تمنای هادی / عزیز دل عسگری
پس نگارا بفرما کجایی؟ کجایی؟ کجایی؟
دلم جز هوایت هوایی ندارد /لبم غیر نامت نوایی ندارد
وضو و اذان و نماز و قنوتم بدون ولایت بهائی ندارد
دلی که نشد خانه ی یاس نرگس خراب است و ویران ، صفائی ندارد
بیـــــــــــــا تا جوانم بده رخ نشــــــــانم،بیـــــــــــــا تا جوانم بده رخ نشــــــــانم،
بیـــــــــــــا تا جوانم بده رخ نشــــــــانم، که این زندگانی وفایی ندارد

داغ

خشکیده کویری است نه برگی و نه باغی

از ما نگرفته است بجز مرگ سراغی

ساقی به در میکده قفلی زده پیداست

آنقدر نمانده است که پر گردد ایاغی

سر می زند از دانه گندم علفی هرز

از آتش ققنوس بجا مانده کلاغی

کم مانده در این سردی بازار محبت

خورشید دلم را بفروشم به چراغی

مرهم ننهادند به داغ دل ما هیچ

داغ است که باید نهم از داغ به داغی

محمد حسین نعمتی

سرود آفرینش "پیشنهاد میکنم بخونیدش"

در دو روز عمر کوته سخت جانی کردم

باهمه نامهربانان مهربانی کردم

هم دلی، هم آشیانی ،هم زبانی کردم

بعد از این برچرخ بازیگر امیدم نیست نیست 

آن سرانجامی که بخشاید نویدم نیست نیست

هدیه از ایام، جز موی سپیدم نیست نیست

 

من نه هرگز شکوه ای ازروزگاران کرده ام  

نه شکایت از دورنگی های یاران کرده ام

گرچه شکوه بر زبانم                    

می فشارد استخوانم

من که با این برگ ریزان روز و شب سر کرده ام

صد گل ِ امید را در سینه پر پر کرده ام

دست تقدیر این زمانم         

کرده همرنگ خزانم

 

پشت سر پل ها شکسته             

پیش رو نقش سرابی

هوشیار افتاده مستی                

در خراباتِ خرابی

مهربانی کیمیا شد 

مردمی دیریست مرده

سر فرازی را چه داند؟

سر به زیری سر سپرده!!!!!!

می روم دل مردگی ها را ز سر بیرون کنم

گر فلک با من نسازد چرخ را وارون کنم

برکلام ناهماهنگ جدایی خط کشم

در سرود آفرینش نغمه ای موزون کنم

 

در دو روز عمر خود بسیار دل مانده ام

بس ملامت ها کزین نامردمان بشنیده ام

سر دهد در گوش جانم

مویه همرنگ شبانم

من که عمر رفته بر خاکستر غم چیده ام

زین سبب گردی ز خاکستر به خود پاشیده ام  

گر بمانم یا نمانم

بنده پیر زمانم

نیایش

چنان دل کندم از دنیا, که شکلم شکل تنهایی ست

ببین مرگ من را در خویش, که مرگ من تماشایی ست

مرا در اوج می خواهی, تماشا کن تماشا کن

دروغین بودم از دیروز, مرا امروز تماشا کن

در این دنیا که حتی ابر نمی گرید به حال ما

همه از من گریزانند تو هم بگذر از این تنها

فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم

دلم چون دفترم خالی قلم خشکیده در دستم

گره افتاده در کارم به خود کرده گرفتارم

به جز در خود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم

رفیقان یک به یک رفتند مرا در خود رها کردند

همه خود درد من بودند گمان کردم که هم دردند

شگفتا از عزیزانی که هم آواز من بودند

به سوی اوج ویرانی پل پرواز من بودند

**************

خدایم آه ای خدایم 

آه ای خدایم 

صدایت میزنم بشنو صدایم 

شکنجه گاه این دنیاست جایم 

به جرم زندگی این شد سزایم 

آه ای خدایم بشنو صدایم

 

مرا بگذار با این ماجرایم 

نمی پرسم چرا این شد سزایم 

آه ای خدایم بشنو صدایم 

گلویم مانده از فریاد و فریاد

ندارد کز غم مرگ صدا را

*********

الهی در شب فقرم بسوزان 

ولی محتاج نامردان مگردان 

عطا کن دست بخشش همتم را 

خجل از روی محتاجان مگردان

 

الهی کیفرم را میپذیرم 

که از تو ذات خود را پس بگیرم 

کمک کن تا که با ناحق نسازم 

برای عشق و آزادی بمیرم

 

خدایم ای پناه لحظه هایم 

صدایت میزنم با گریه هایم 

صدایت میزنم بشنو صدایم

تو که معنای عشقی به‌من معنا بده! ای یار!

عشق به شکل پرواز پرنده‌ست

                  عشق خواب یک آهوی رمنده‌ست

                                           من زائری تشنه زیر باران

                                                          عشق چشمه آبی اما کشنده‌ست

  

من می‌میرم از این آب مسموم

            اما اون‌که مرده از عشق تا قیامت هر لحظه زنده‌ست

                                                      من می‌میرم از این آب مسموم

                                                                    مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز پرنده‌ست

تو که معنای عشقی به‌من معنا بده! ای یار!

                                 دروغ این صدا را به‌گور قصه‌ها بسپار

                                                  صدا کن اسممو از عمق شب از نقب دیوار

برای زنده‌بودن دلیل آخرینم باش

                        منم من بذر فریاد خاک خوب سرزمینم باش

                                                     طلوع صادق عصیان ِ من، بیداری‌ام باش

عشق گذشتن از مرز وجوده

                   مرگ آغاز راه قصه بوده

من راهی شدم نگو که زوده

                      اون‌کسی که سرسپرده مثل ما عاشق نبوده

                                               اما اون‌که عاشقونه جون سپرده هرگز نمرده